Αυτές οι δύο παραλλαγές ταινίας μεταφοράς συχνά συγχέονται σε βιομηχανικά περιβάλλοντα, αλλά έχουν διαφορετικές λειτουργικές εμφασεις. Η ταινία μεταφοράς ανθεκτική σε υψηλές θερμοκρασίες προορίζεται να αντέχει σε παρατεταμένη έκθεση σε εξαιρετικά ζεστά υλικά (π.χ. συσσωματώματα, κλίνκερ σε θερμοκρασίες έως 180°C-250°C). Τα επικαλύμματά της κατασκευάζονται συνήθως από ειδικές ενώσεις όπως το EPDM (Ethylene Propylene Diene Monomer), οι οποίες αντιστέκονται στο ραγίσμα, το σκλήρυνση και το μαύρισμα. Η ταινία μεταφοράς ανθεκτική στη θερμότητα, από την άλλη πλευρά, επικεντρώνεται στη διατήρηση φυσικής σταθερότητας υπό συνεχείς, μέτρια υψηλές θερμοκρασίες (συνήθως έως 120°C), αποτρέποντας το επίχρισμα από πρόωρη γήρανση και απώλεια ελαστικότητας. Και οι δύο είναι κρίσιμες σε εφαρμογές όπως η μεταφορά άνθρακα για εργοστάσια παραγωγής ενέργειας ή υλικών εντός εγκαταστάσεων συσσωμάτωσης.