Këto dy variante të rripit transportues shpesh ngatërrohen në kontekste industriale, por kanë theks funksional të ndryshëm. Rripi transportues rezistent ndaj temperaturave të larta është projektuar për të qëndruar ekspozimit të gjatë kohor ndaj materialeve të nxehta (p.sh. oret e sinteruara, klinker i nxehtë me temperatura deri në 180°C-250°C). Mbulesat e tij zakonisht janë bërë nga komponime speciale si EPDM (Ethylene Propylene Diene Monomer), të cilat rezistojnë çarjeve, ngurtësimit dhe djegies. Rripi transportues rezistent ndaj nxehtësisë, nga ana tjetër, fokusohet në ruajtjen e stabilitetit fizik nën temperatura të vazhdueshme, por të mesme (zakonisht deri në 120°C), duke parandaluar vjetërimin e parakohshëm të mbulesës dhe humbjen e elasticitetit. Të dyja janë të rëndësishme në aplikime si transporti i qymbrit për njësitë energetike apo materialeve brenda stacioneve të sinterimit.